شبیه سازی شرایط بی وزنی در کره زمین امکان پذیر است ، اما یک راه برای رسیدن به واقعیت وجود دارد: سلول ها به یک سفر عمودی ۴۰۰ کیلومتری از سطح زمین به آزمایشگاه ملی ایالات متحده مستقر در ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) فرستاده شوند .
از جمله بسیاری از خطرات ترک زمین تغییرات سیستم قلبی عروقی انسان است. برخی شواهد نشان می دهد که فضانوردان مستعد ابتلا به آریتمی و آتروفی قلب هستند. زیست شناس سلولی ، آرون شارما Arun Sharma
برای مخاطبان WSCS توضیح داد كه چگونه او و تیمش در دانشگاه استنفورد می خواهند از ISS استفاده كنند تا نگاهی دقیق به تغییراتی كه دراثر میکروگرویتی در عضله قلب در ابعاد کوچک ایجاد میشوند بپردازند.
از آنجا که به دلیل کمبود سلولهای اصلی قلب انسان برای تحقیقات نمی توان استفاده کرد و نگهداری آنها دشوار است ، این تیم از سلولهای بنیادی جدیدی جهت انجام تحقیق استفاده کردند . این گروه از محققین در واقع با بازبرنامه ریزی سلول های بالغ (پوستی و سلولهای خونی) سه نفر به سلولهای بنیادی که در اصطلاح به آن ها سلول های پرتوان القایی گفته می شود(hiPSCs) ،دست پیدا کردند این سلول های بنیادی توانایی تبدیل شدن به انواع مختلفی از سلولهای بدن از جمله سلولهای قلبی را دارا هستند ،. محققین در واقع ویال های این سلولهای عضلانی قلب معروف به کاردیومیوسیت ها را برای مدت یک ماه در ISS و به طور همزمان در شرایط زمین مورد مطالعه قرار دادند
زمانی که سلول ها به زمین بازگشتند ، تیم محققین به تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده در طول و بعد از سفر پرداختند ، از جمله کدام ژن ها روشن یا خاموش شده اند که در ساختار و توانایی انقباض سلول ها دخیل هستند. این گروه از محققین ابراز داشته اند : از مشاهدات اولیه این طور به نظر رسیده است این سلول ها هنگام پرواز در فضا ، ریتم نامنظم را در پیش گرفتند ، اما به ریتم طبیعی بازگشتند. وی خاطرنشان می کند ، توضیح در مورد تأثیرات میکروگرویتی ممکن است فراتر از این باشد ، زیرا به نظر می رسد برخی از تغییرات در بدن فضانوردان روند پیری طبیعی را سرعت بخشیده است . در واقع نتایج این تحقیقات در آینده می تواند سلامت فضانوردان را نیز در طول مدت اقامت در فضا تضمین کند