مقدمه: بيماري ليشمانيوز جلدي (سالک) يک بيماري آندميک و گسترده در سطح ايران مي باشد. اگر چه اين بيماري به طور خودبه خود بهبود مي يابد ولي به دليل طولاني بودن مدت بهبودي و بر جا گذاشتن اسکار، يافتن درماني مناسب و ساده را مي طلبد. مطالعات متعدد انجام گرفته در زمينه استفاده از ليزر CO2 در درمان اسکارهاي اتروفيک، اثر بخشي مناسب آن را ثابت کرده است. مطالعه حاضر به منظور مقايسه اثر بخشي ليزر CO2 با ليزر Fraxel در درمان اسکار سالک اجرا شد روش ها: در اين مطالعه کارآزمايي باليني تصادفي شده، جمعيت مورد مطالعه شامل بيماران مراجعه کننده به مرکز تحقيقات بيماري هاي پوستي و سالک اصفهان بود. 120 بيمار پس از اخذ رضايت نامه کتبي به دو گروه 60 نفره تقسيم و يک گروه با ليزر CO2 و گروه دوم با ليزر Fraxel درمان شدند. بيماران در ابتداي درمان و 1، 4 و 6 ماه بعد از شروع درمان ويزيت شدند. ارزيابي نهايي 6 ماه پس از شروع درمان انجام گرفت يافته ها: ميانگين سني بيماران 27.21±11.20 سال بود. در ماه اول، در گروه تحت درمان با ليزر CO2 به ميزان 6.7 درصد در گروه تحت درمان با ليزر Fraxel به ميزان 10 درصد بهبودي ايجاد شد (P=0.200). در ماه سوم، ميزان بهبودي در گروه هاي تحت درمان با ليزر CO2 و Fraxel به ترتيب 36.7 و 49.2 درصد بود (P<0.050). در ماه ششم نيز ميزان بهبودي در گروه هاي تحت درمان با ليزر CO2 و Fraxel به ترتيب برابر 44.7 و 76.8 درصد گزارش شد (P<0.050). ميانگين اندازه اوليه ضايعات ناشي از ليشمانيوز جلدي قبل درمان در بين افراد دو گروه تفاوت معني داري نداشت ولي پس از درمان، در گروه تحت درمان با ليزر CO2 (1.7±0.7 cm) به نحو معني داري بيشتر از گروه تحت درمان با ليزر (1.2±0.2 cm) بود (P=0.001) بحث: بر اساس نتايج اين مطالعه و ديگر مطالعات صورت گرفته در اين زمينه به نظر مي رسد، ليزر Fraxel براي درمان اسکار ناشي از ليشمانيوز جلدي روش مناسب تري نسبت به ليزر CO2 باشد